Konuşmalar - Melisa Gürpınar

Konuşmalar Konuşmalar Şiiri Söz, şiire dönüşürken, bir çocuk kâkülü gibi kısacık mı kesilmelidir ille de? Hayır! Şiir annem gibi uzun uzun s...

Konuşmalar

Konuşmalar Şiiri

Söz,

şiire dönüşürken,

bir çocuk kâkülü gibi

kısacık mı kesilmelidir ille de?

Hayır!

Şiir annem gibi

uzun uzun seslenmelidir

uykusunda,

olmayan sevgiliye.

Durgun,

derin soluklu,

içine kapanık olmalı,

belki de bütün gün

uzanmalıdır koltuğunda.

Bir sanduka kadar heybetli

ve düşünceler kadar ağır

çantası da,

durmalı ayakucunda.

Ama,

kendini ölümsüz sanan

ve her sabah

bir umut çiçeği açan

yüreciği,

hiç durmadan kıpırdamalıdır

yün yeleğinin altında.

Perde inmiş gözlerinde

oynaşan bin bir hayal

ve beyaz dudaklarından dökülen

kırık dökük anılar,

kimselerin okuyamadığı

eski yazı bir defterden

saçılmalı ortaya,

sonsuzluğu çağrıştıran

yaz bahçelerinde

uçuşurken kopuk sayfalar,

kör bir yılanın çevikliğiyle

kamışların arasından

akıp gitmeli gizlice yıllar.

İncir ağacının dibinde

kum falı bakan

dilsiz köle ise,

bir yanılsama olarak

görünmeli ara sıra

fotoğrafın arabında.

Şiir de annem gibi,

mevsimi

kuş seslerinden

aşkı

saklı bir mendilden,

tüm hayatını

gülden sormalıdır

bana kalırsa.

Ve hiç çıkmamalıdır

yaldızlı çerçevesinden dışarıya.

Aklı yürüyen bulutlara

ve oyuncak atına takılıysa,

ne yapsın şiir sokaklarda?

Eh bir de yolu düşerse

kalabalık alanlara,

eski dostların çoğuna rastlamalı,

aynı annemin yaptığı gibi

durup hatırlarını sormalı,

adresler almalı.

Sevinçten

al al olmalı yanakları ki,

anlaşılmasın yoksulluğu

yalnızlığı.

Aslında,

hep çocuk kalmalı şiir.

Avuçlarında ezik bir şeker,

yanaklarında tozlu yaşlar

ve yüzündeki mahzun gülümsemeyle,

pencereden bakan

öksüz bir çocuk olarak kalmalı.

Korkmalı gök gürültüsünden,

tabancadan,

kara örümcek ile perili köşkten.

Dili peltek çorabı düşük,

tekir kedisi kaçmış olmalı evden.

Eğilip denize dokunmalı,

düşlerinde yol alan

köpüklü yelkenliden.

Ölecekse de şiir,

yaşlanmadan ölmeli.

Yaşı belirsiz olmalı

aynı annem gibi.

Hiçbir ayna kırığına

basmadan daha,

tutunup rüzgârın ipine,

limon kabuğu kokan

camdan bir dünyaya

kayıvermeli,

kış odasına geçercesine

tüylü terlikleriyle.

Eğer ölecekse şiir,

buz tutmuş çığlığı yükselirken

göklere,

gecenin kanı sürülmemeli

saçlarına boş yere.

Melisa Gürpınar

[AÇIKLAMALAR VE KAYNAKLAR]

#Açıklamalar:

*Güncelleme: 16 Haziran 2025

#Kaynaklar:

• www.siirrafim.art
• Son Çeyrek Yüzyıl Şiir Antolojisi, 1975 - 2000, Yılmaz Odabaşı, Alfa Yayınları, İstanbul, Ocak 2003, Sayfa 55.

#Şikayet veya Katkılarınız İçin:

siirrafim@gmail.com